ما و حرف زدن خانی

پنجشنبه 10 خرداد 1386


ما هر چقدر به زبان خودمان صحبت کردیم این اطرافیان متوجه نشدند. بالاخره ما کم آوردیم و تصمیم گرفتیم به زبان فارسی صحبت کنیم. البته از آنجا که ما خانیم و باید با بقیه فرق خانی داشته باشیم همه کلمات را جابجا و اشتباه می گوییم. برای مثال به «بیا» می گوییم «ییه». مامان جونمان را هم به اسامی مختلفی صدا می کنیم. گاهی می گوییم: مامان گاهی مامانه گاهی هم خاله یا به زبان خودمان «آیه». بعضی روزها هم که دوست داشته باشیم به همه حتی مامان و بابا جون هم خاله می گوییم. هنوز مامان نفهمیده چرا؟

ما یک «بله» عشقولانه هم می گوییم که همه را عاشق ما کرده. کافی است صدا کنید: رادیـــــن و ما می گوییم «بـــــــــیه». آن وقت همه با هم می خندند و می گویند قربون بله هات، یا بله به گله، یا یک چیزهای دیگری که ممکن است برای شما دوستان خوبم بد آموزی داشته باشد بنابراین نمی توانیم بگوییم. در دیدار حضوری در گوشتان خواهیم گفت.

تعطیلات آخر هفته به همه خوش بگذرد.( به ما که حتما خوش خواهد گذشت چون برنامه های متنوعی برای امروز و فردا داریم که شنبه برایتان تعریف می کنیم)و

ما، آرین و ایلیا

باغ وحش پارک ارم
ماجرای ما و سوسیس کوکتل
آب و دوغ را دارید!! با سوسیس کوکتل می چسبد

پ.ن1: از تمامی دوستان بابت دلگرمی در راستای خوردن سوسیس کوکتل تشکر می کنیم. همین طور ادامه بدهید امید می رود ما باز هم به سوسیس کوکتل میل نماییم و مامان ما راضی بشود

پ.ن.2: این هفته روز جمعه ساعت 10 صبح در فرهنگسرای امیرکبیر در پارک قیطریه یک کلاس اموزش پدران هست که ما هم می رویم. ما و مامان بازی می کنیم تا بابایی ارشاد بشود بعد همه با هم بازی می کنیم، دوست داشتید شما هم بیایید خیلی خوش می گذرد